soluğunda büyüsün çocukluğum....
-artık
pantolonu mavisine dar, esmer bir çocuktur HAYAT- işte dönüp kendini vurdu aşk. yazılsın adım hüznün yoklamasına "buradayım sözümde" ki hala kanatsız bir kuş umuduyla onarıyorum ömrümün kabuk bağlamış düşlerini hala çocuk sanıyorum yüzündeki o bin yıllık esareti.... kavgalar/yenilgiler büyütüyorum bir yokluktayım/sessiz -renkleri aşırıyor çocukluğum güzel gözlü ölümlerden- yaşadığım söyleniyor oysa beceriksiz bir maktulüm senden beri.... hala rüzgarlar saklıyorum şiirin mahreminde, saçlarındaki isyana adanmış. ... /ve/ artık yitik bir ülkenin çıplak hayallerinde zavallı bir çocuk cesediyim eksik bir sevinç göğsümün çatalında... sevgilim! ne olur gel de bul beni.... |
yarımım
her adreste
silinmiş
kimlikleriz
ve
çocuk
bedenimize
adam kalpleri sığmıyor şair
.......
sevgiler...