Olabilseydik
acılara bürünmüş
hüzünlü gözleri her an ağlayacakmış gibi tadı tuzu bırakmadılar tuttular bir yerde hep kanattılar hep kanattılar yüreğimizi sakladık onca acıyı kederi analar bacılar yar kızımız sızımız sızılatıp durduğumuz yorduğumuz güldürmedik yüzyıllardır yüzünü eksildik bir fazla aldılar elimizden aldılar elimizden sevgimizi umudumuzu yüreğimizi töreledik turaladık yok saydık mirası bile çok gördük eksik etek saçı uzun aklı kısa kaşık düşmanı kurtuluşumuzun elinde olduğunu unuttuk canımız yanınca ’anam, allah’ dedik sürekli alışkanlık halinde yedekledik kötekledik insan yönünü unuttuk ayağına cennet serdik acılara bürünmüş ceylan gözleri yaşlara bürünmüş dinmeyecekmiş gibi ağladıkça çağladıkça dağladıkça bağladıkça başımızın üzerinde gününde bari yanında olabilseydik adam olabilseydik kadın olabilseydik 050309 denizli |