MİLLET DELİRİYOR.
Ne konu var ne komşu, bitmiş eski düzenler.
Kadir kıymet bilen yok, selam vermez geçenler. Doğrulukta kalmadı, bir hoş oldu insanlar. Saman tane karıştı, ekin vermez harmanlar. Madde oldu bu zaman, sadece bencillik var. Köşeyi dönenler çok, fakir kaldı insanlar. Nutuk atmak çok kolay, hani nerde eserler. Bıktık yalan dolandan, neler gördük biz neler. Koltuklar kapışılır, seçenler unutulur. Yan yandaş akrabalar, işe onlar sokulur. İşçi köylü emekli, bunlar zaten ezilir. Bu öyle bir düzen ki, hep zenginler semirir. Uyanmak gerekiyor, bu gidiş iyi değil. Memleketin malları, sebil edildi sebil. Kimisi padişahtır, yoksul fakirsen ezil. Çalan çırpan geçiyor, doğruluk oldu rezil. Din deyen iman deyen, oluyor hep Müslüman. Geride kalanlarsa, onlar olur sap saman. Hak adalet kalmadı, yok millete acıyan. Dişleyenler doyuyor, geçiyor halkı soyan. Yeni yetme çocuklar, oldu çabucak zengin. Arsa rantı sağlanır, gemiler yüzer engin. Ey millet uyan artık, inanma palavraya. Bu gidişle dönücez, yakında kadavraya. Tuzu kuru olanlar, şikayet falan etmez. Aklı başında olan, acemilerle gitmez. Haramkarlar çoğaldı, soygunculuksa bitmez. Bak ülkenin haline, yiyene devlet yetmez. Anlatmak istediğim, anlaşılsın isterim. Hak adalet insanlık, yerine gelsin derim. Bu millet ezilmesin, doğru kararı verin. Beceriksiz olanı, alkışlamayın yerin. Ben şairim doğruyu, anlatmaktır ödevim. Bu halkı soyanları, yermek benim görevim. Fazla ileri gitme, ürker fincancı katır. Düşünen yok milleti, kalmadı halle hatır. Bitir artık şiiri, ey şair Türkmendağlı. Adamlar ense oldu, göbekleriyse yağlı. Bu gidiş gidiş değil, akibet bence belli. Soygunlar intiharlar, millet oluyor deli. HİLMİ CAN. 4.MART. 2009. (2255) |
Kadir kıymet bilen yok, selam vermez geçenler.
Doğrulukta kalmadı, bir hoş oldu insanlar.
Saman tane karıştı, ekin vermez harmanlar.
Malesef,şehirde oturanlar toplumdaki değişmeleri çok iyi fark ediyor...
Artık komşuluk,dostluk ya bilgisayaryada pembe diziler....
Özlüyoruz ama çaresiz......Kutluyorum ...Saygılar dost...