BOŞ ARTIKAh ah, benim, bensiz geçen yıllarım, Ne desem de, ne söylesem, boş artık. Çarmıha gerili, halsiz kollarım, Feryadı figan etsem de, boş artık. Hem sevildin, hem sevdin de, gülmedin, Buna denir, kış ayında duş artık. Bir parçanı, bin bir ettin ölmedin, Sevdim diye, koşmaların boş artık. Mazide ki, gençlik denen sevdayı, Tutmak için, yıllar yılı koş artık. Zaman geçti, ecel denen belayı, Satamazsın, ne yapsan da boş artık. Kapıldın sende, göz alan ışığa, Söndüler işte, her yanın loş artık. Ömür bitti, başın düştü yastığa, Tekbir getir, ondan gayri boş artık. Eridi bedenin, ruh’un da yandı, Sırtın tabutta, hayatın tuş artık. Bu günaha, bu beden mi dayandı? Şaşkınlığın, tövbelerin boş artık. Cennet ile cehennemin halleri, İkisi de, birbirinden hoş artık. Kevser sunar, Hurilerin elleri, Sana değil, istemen de boş artık. Ferhat’ın dilinden, ateş yağarken, Sen de katıl, o saflarda coş artık. Gençlik nur’u, üzerine ağarken, Kocalığı, beklemen de boş artık. (11) 17.02.1990 www.ferhatarslan.com |
beğeniyle okudum
yüreğinize sağlık