küskü
tırnaklarınızın yolu bozulmadan
sırtımızda taşıdık size yalan güller mevsimin kırık köşelerince sivrildi sonra gözlerimiz aşkı yaratanı kanatmaya. göğsümüzün yangınını çektik aldık ince parmaklar arasından ünlemler gibi şaştınız vefasızlığa çığlık boğumu soludunuz bilirdik oysa üşüyeceğini Promet kızlarının kıyamazdık bağlaçları bile ayırmaya Bizde sizi sevmişken zarflara dünler dürüp saklayın şimdi üstü nemli yastık altlarında |