Zamanla Kaybolanlar
Gördün mü yenildik zamana,
Kurbanı olduk ayrılıkların, Kaybettik kendimizi takvimin yapraklarında, Hissettik en derinini acıların. Gidince saatler, günler senden, Biçaredir insan, beklemek nafile, Kaybolunca anılar zihinden, Boşunadır sitem etmek kadere. Ortasındayım kimsesiz bir sokağın, Ardıma bakmadan hızlıca yürüyorum, Acımasızca saplanınca hançeri karanlığın, Karşımda aydınlık yüzünü görüyorum. Soğuk gecelerde üzülürüm dünüme, Durduramam artık akıp giden zamanı, Umut lafzı yakışmıyordu geleceğe, Zaman dediğindir başlı başına bir yanılgı. |