bazen öyle zamanlar gelirki vedalar korkutur insanı.öyle bir zamanda yaşandı bu vedanın şiiri.ne veda edebildi nede mertçe çekip gidebildi.ama en önemlisi artık bir değeri kalmadı sadece şiirleri kaldı..........

hatırlamıyorum biz veda ettikmi ayrılırken
mutluluk diledikmi son defa bakışırken
ne kadar acıki ayrılık ne acı çekip gitmeler
o,ana dair bir şey kalmamışaklımda
ayrılığın tufanında savrulurken

belkide bilerekmi veda etmedik elveda diyemedik
yeniden kavuşma ümidimi vardı içimizde
belki istemedik ayrılmayı.mecbur kaldık ikimizde
biz veda ettikmi ayrılırken hiç hatırlamıyorum

yoksa yüzümüzmü yokmuydu ayrılıktan yana
bi mutluluk dilemeye hoşça kal demeye
yada kırdığın sevdamızın dallarına tutunup
uzak çok uzak diyarlara gitmeye
benim yüzüm vardı ama senin yüzünmü yoktu veda etmeye

yada gözümdeki buğular yaş olur akar diyemi
korktun
dün vardın da yanımda bu gün neden yoktun
yada dayanmaz yüreğim.parçalanır kor olurmu sandın
sen veda ettinmi ayrılırken ben hiç hatırlamıyorum

biz veda ettikmi ayrılırken ben hiç hatırlamıyorum
sönen ışıklar,olan akşamlar,umutsuz yarınlar gibi
sinsice gidişin bu aşkı bitirişin,elveda demeyişin
artık gerek yoktur ya sana zehir olur gidişin
biz veda ettikmi ayrılırken ben hiç hatırlamıyorum..
dudu bayram 10 08 2007
---------------------------------