TÜKENMEZ HAYAT
Geceyle pek aram yok
Onu sevimli göstermeye çalışan yıldızları da hiç sevmem Ne zaman alıp başını gitse güneş Titrerim Üşür duygularım Aklıma gelen tek şey Korkularım Üşüdüğümde kafamı yorgana gömüp Hatırlarım simurg masalını Bu masal hep aynıdır Nedense hiç bitmez Belki de korktuğum içindir Bilinmez Beklerim ki gelip kurtarsın beni simurg Korkular çoğalır Karanlık boğar Nerde kaldın ey simurg Aşk denizine mi daldın beni unutup İnancım kalmadı artık bu masala da Kaçıyorum o an mükemmel dünyama Orda ne korkular var ne karanlık Ne savaş ne de hainlik Hiç kimse üşümez Mevsimler hep bahar Ağlamak nedir bilmez orda yaşayan çocuklar Evet, orda sadece çocuklar yaşar Önlerinde kocaman beyaz sayfalar Kalemleri tükenmez Duyguları tükenmez Tükenmez hayatlar *** Kopup düştüm yine gecenin kollarına İnsan bir yerde buna da sarılmalıydı Alışmalıydı Alıp kalemimi karalıyorum yeniden Hissetmiyorum acıyı Küçücük kalmış kalem, parmak uçlarımda Yazdıkça tükeniyor Elim varmıyor kalemtıraşa Belki de tükenen benim kim bilir Sahi tükeniyor muyum? Hayat tüketiyor mu yüreğimi çarçabuk Oysa daha büyümedi bile Bu, çıplak ayaklı aç çocuk Daha büyüyecek Büyümeli Büyüdükçe içindeki çocuğu da büyütmeli Silmeli BEN deki cümle kötülükleri O zaman tükense de kalemi Anlayacak hayatın tükenmediğini |