Yalnızlık
Kendini boşlukta hisseder insan
Sevgiye hasret kaldığı zamanlar Ve ölümdür hep aklında ki Kör bir pencere Soğuk dört duvar Bir yumak gibi sarıverir yalnızlık Sabahı olmayan geceler Uykuların haram olduğu Yatağın buz kestiği zamanlar İnsan Hep gülen bir yüz Bir sıcaklık arar teninde Ve sonra Bakıverir boş boş aynalara. Anlar insan Yalnızlık koyu bir karanlık Yalnızlık ölüm Yalnızlık çaresizlik Ve gözlerden boşalıverir yaşlar 24.03.2007 Yalnızlık Bir zaman sonra Taşa benzetir insanı, Seslenişleri hissetmez, Hissetmez Dokunuşları İnsan böyle vakitler Sadece ölümden medet umar Çünkü Sadece ölüm bozar yalnızlığı Ertuğrul Bayam |
yalnızlığım