** KIYIDA BATIK BİR SANDAL**
Gül bahçem, bülbüller konmaz oldu
Kanat çırpmalara döküldü yalnızlığı Gün batımı, pencerendeki uzak çevren. Üşürsen, derdim ne çok Saçlarını savurma yele, kirpiklerinin ipeğini Özlemlerimi çoğaltma, elleri kınalı gelin. Düş denizlerini kirletip durdunuz Gelincikli baharları, tarla kuşunun sevincini Geçip gitti kasaba panayırları Azaldı şimdi atlıkarıncalar Çocuk kalbimizdeki dönme dolap Bir tel cambazının yorgun güncesi. Yazgınmış o kırık saz, baldıranlı nice serüven Çoban yıldızının göz kırpması gecikmiş akşamsefasına Kıyıda, batık bir sandal, öylece yaşlanıp durur Ömrüm gibi, ömrüm gibi, uçup gitmiş kokusu sevgilinin... Nuri Dağdelen/İzmir Özdere-İzmir 25.5 2007 |