Sensizliğe günaydın deyişimle başlar her günüm,
İnandıramadılar beni yokluguna,
Oysa camdan dısarı bakışım ikna edebilirdi beni
Bir şeylerin eksik olduğuna...

Bugün ilk defa sokağa cıkacaktım,
Makyajımı bile yaptım eskisi gibi,
Yine dolabımı açıp saatlerce düşündüm
Ne giymeliyim diye.
O ana kadar farketmedim ama,
Eksikti bir şeyler...

Kovarcasına beni,ilerlerken saat,
Telaşım daha da çok artıyordu,
Bekleyen biri vardı sanki.
Dedimya eksikti bir şeyler.

’Hazır mısın canımmm?’ diye soran
Bi sesti belkide?

Bana eşlik eden yine yağmurdu.
Gökyüzü tanrıyla anlaşmıscasına karanlık,
Göstermemek,
Belkide farkettirmemek içindi seni...

Her yagmurlu günde mi gelir insanın aklına
Unutmak için yemin verdikleri?
Bilmiyorum...
Hangi yağmura aitti,yokluğunun keşfedilmişliği?

Buse ÖKSÜZOĞLU