DavetiyeÖylesine yalnızım ki sanki ben yokum bende Zifiri bir karanlık içinde kala kalmışım Latife gibi her attığım adım Ellerimi uzatsam dokunacak gibiyim Mavilikler benim maviliğim sanki Bilmem ki hangi baharın kaçıncı mevsimi Daha yolun başındayım adım adım giderken Emekleyen bebek misali öğrenirim hayatı Mihrab’a yükselir yükselirde başım İnlemek değil haykırıştı benim ki Riyakar olan dünyanın sevgiye davetiyesi idi, Tüm mutlu mutsuz herkes davetlidir Ağlamak,hüzün yok,gülmek var , neşe var Şimdi nereye değil buraya herkesin el ele olma zamanı Ayşe BATUGE |
ANLAMLI ŞİİRİNİZ İÇİN SİZİ KUTLUYORUM..........SEVGİ İLE KALINIZ...................