SEN DÜŞTÜN…Şair söze başlar......... Kâğıdım deniz, kalemin gece, tek kelime, iki hece, Ay düştü yüreğime... Şiir yanıt verir .......... Su ile yazıldım, kana dönüştüm, doğmadan öldüm, Ay düştü denizime... Şair son günlerinde, son cüzün son yaprağına döker duygularını……. SEN DÜŞTÜN… Son demlerimdeyim Alaca karanlıkta Üşüdü yürek Yoruldu sol Çınar ağacıydım Kırıldı kol Kör edesi ışık Nerelerdesin? Sonsuzluğa uzanan gizemli yol Belki de sonsuz bedbahtlık... Sen düştün En doğal halinle ve ateşinle... Veda için değil uzatılan el Başını çevir Görmemezlikten gel Arkadaşın olamadım Namahreminim Tutarsan adın elgünün diline düşer Zaman Toprağa yüz sürüşümden Bir önceki lahzamdı… Sen düştün En serin halinle ve gülüşünle... Kitabın yaprakları Son cüzün son yaprağı Bir daha açılmamak üzere Kapandı Soğuk bir elin Alabildiğince ayaz parmak uçları Bir su damlası Tene değdi Kana dönüştü... Sen düştün Dönüşsüzlüğünle ve küllerinle… Bitirmek Yok öyle gitmek Alın çizgimsin Ecel sezgimsin Parmağında kan izim Karışır sana Yaprağımın şebnemisin Akışın bana... Elime düştün Sevdim desen de ve sevmesen de... |
Sevdim desen de
ve sevmesen de...''
Harika deyişleriniz var. Henüz amatör bir kalem olarak kutluyorum kaleminizdeki ustalığı.