GÜLE DERDİM DİYE
karganın güldüğü acımın güle döndüğüdür
yüreğimin hükmünü yitirdiği ismimin lanetlendiği küfre çalındığı gür bir gövdenin hür kılınamadığı yeşil kusulan acı bağrımın yandığıdır hınçla gecenin karartıldığı yıkanan sesin solan gül -ne varsa- kuşun ağrıdan geldiği suyun acıdan -ey yar sözümün kar etmediği yaşımın ömrümü tutuşturduğudur yüreğimin kalkıştığı eksik yanlarının zamana ve kana gözlerinde teslim olduğu seni inkar ettiğimdir yüzünü parçaladığımdır rahminin infilak ettiği yüreğimin sokağa sıçradığı aç susuz -olmasaydık suskun- abayı yakıp kül ettiğimdir dervişimi infaz ettiğimdir güle derdim diye külde senim karıştığımızdır |