DEVRAN DÖNMÜYOR...DEVRAN DÖNMÜYOR... zehirli gaz misali sızma eşiklerimden pervazlarımdan süzülme odalarıma uyur uyanık hallerdeyim zaten solutma kendini büsbütün nefes nefes işleme içime yeter gücüm tükeniyor siyah perdelerimden yol bulup bir ince demet güneş gibi düşme yastığıma düşsüz yarım uykularımdan her uyandığımda öpme gözlerimden ne olur hasret avunmuyor köhne hânemde huzur yok bendeki senle ölümcül kavgalarım bitmiyor ne çok birikmiş sözler kıyamet kopuyor hücrelerimde her hücrede bir başka isyan patlıyor her çıngarda tammüden öldürmek istiyorum seni durup durup saldırışım bundan öfkem dinmiyor kim âlim kim zalim dünyayı tuttu hengâmemiz biz mi sevdâ ehliydik güldürme beni biz bu bahiste çözümsüzüz çömeziz çakıldığımız yerde paslı mıhlar gibiyiz bak işte devran dönmüyor CEYDA GÖRK 9 şubat 2009 |
İyiki geldiniz...