Umut
"Lavaboya gitmem gerekiyor!"
Sözleriyle tükendi aşkı yaşama heveslerim, Elimdeki bir tutam sevgi, Hayata takılıp düştüğümde, Çalışmayan bir belediyenin sanat eserine! dolmuş Bir miktar yağmur suyuna karıştı, Her tükenen umutta Sitem tebessümle yarıştı. Her defasında göz yumdum Yüzümdeki bir sivilcenin benimle alay etmesine, Her sivilce, Bir umudun yüzüme yansımasıydı aslında, "Acaba?" sorularıma en güzel yanıttı her biri, "Acaba gelir mi?" "Acaba sever mi?" Ya da "Acaba gün gelince gider mi?" Ne geldi, ne sevdi, ne de gitti, Ve beslediğim her umut, Patlattığım her bir sivilceyle bitti. Benim için biten her umut, Annemin gözünde Bebeksi yüzüme yerleştirdiğim bir lekeydi, Ya ben çok fazla büyütmüştüm bu olayı, Ya da annem küçümsemişti... -Doğukan İÇİL - İzmir, Eşrefpaşa 9 Şubat 2009 / 05:54 |