Her zamanki yerimdeyim,
Bilirsin neresi olduğunu,
Odamın köşesi,
Penceremin kenarı.
Biliyorsun,
Kar yağsın istemişimdir hep,
Seninle yürümek karın altında,
Şu an kar yağıyor,
Ama sen yoksun.

Her yer bembeyaz,
Şehir tüm pisliklerinden arınmış sanki,
Keyifle izliyorum
Bir kar tanesinin süzülerek
Bahçemdeki nar ağacının dalına konuşunu,
Sonra yine buruluyorum,
O kar tanesi sen olsan,
Yanıma konsan diyorum.

Bu güzel sabahı,
Dünyanın en güzel şeyinden,
Gözlerinden mahrum geçiriyorum,
Bu bembeyaz sabahta,
Gözlerim seni arıyor,
Ama sen yoksun.

Aralıyorum hafiften pencereyi,
Yüzüme çarpıyor sabahın ayazı,
Yakıyor suratımı,
Acıtıyor,
Ama şiddetli değil acısı,
Sensizlik kadar.

Arıyorum, açan yok,
Mesaj atıyorum, cevap yok,
Göz yaşlarım akıyor, silen yok,
Canım açıyor çok,
Sen yoksun.

Bahçemdeki
Yazdan kalma bir gül dalı takılıyor gözüme,
Bir an konuşur gibi oluyorum onunla,
O gelsin açacağım diyor,
Koltuğuma damlıyor bir damla gözyaşı,
O gelsin dineceğim diyor.

Sensizlik dokunuyor bu evde bana,
Dışarı atıyorum kendimi,
Tek başıma,
Yalnızlığımla yürüyorum sokaklarda,
Gözlerim doluyor,
Yanımda seni arıyorum yine,
Ama sen yoksun.

- Doğukan İÇİL -
28 Aralık 2008
07:50 / Balıkesir, Savaştepe

Fotoğraf: Hüseyin İŞERİ