ŞAİR HÜZNÜCanlı vesikasıdır; yaşanmışlıkların şair. Yüreğini aşka, umutlarını rüzgâra verir. Pervane böceği olur yangın sevdalarının, Ulaşılamayan sevgili için mum misali erir. Sessiz çığlıkları; ruhunda hüzzam nağmesi. İki kaşın arasında dumdum yarasıdır, terk edilişleri. Doğruluk adına aslan gibidir kükremesi İhanet ateşiyle yanarsa eğer! Zemheri kışıdır sitemleri. Eylülün hüznü ile yıkar güne değen yüzünü. İmgeleri kaleminde, fısıldar içindeki güzünü. Yarasında kezzap kadar yakıcı tonlarca tuz Gözleri gülse bile,aşk ateşi yalar her sözünü. ALEV YAVUZ 14/02/2009 |
Şiire yorumu yine şiirin kendisi yapmış... Son dize özü olmuş şiirin... İşte böyledir halimiz bizim demiş...
Hüzündü...
Şiirin sessiz çığlığından bir parça da ben aldım... gidiyorum
Güzeldi.
Tebrik ve sevgi ile