saçlarından yüzüme aksın rüzgar
portakal çiçeklerine karışsın ellerin
rüyaların insafına bırakılmış suretin
sırrı dökük aynalarda kalsın

hüzün tellerine asılı keman sesin
yüreğime hüzzam şarkılar çalsın
veresiye alınmış ekmek kadar
kutsal sancıların ulağı gülüşlerin

gönlümde yangın çıkarsın gözlerin
seyret karşımda küllerimi uzun uzun
saçaklarına kuşlar damlasın evimizin
çamaşır tellerinde asılı kalsın uykum

serin sarnıçlardan alayım nefesini
kokunda derin kavisler çizsin yüzüm
tenha zamanlarda yüzen balıklar
alnımda eriyen ilahilere karışsın

ateş çemberinde uçuşan bestelerim
dudaklarında kaynayan kuyulara düşsün
hicran ile sınanmış sızılı bileklerim
muhayyer zamanlarına demir atsın

göçebe sözcüklerim mesken bulsun
aşiret gibi salınan siyah şalında
ayak sesinden şiir yazan kelebekler
saçlarından kalbime kilim dokusun...