Kaldırım Yosması
Bütün insanları kusmuştum
İçim dolu karanlık Köşe bucak korsan Terketmemişti yalnızlık Sessizliğin vurulduğu an Gecenin teninden ağrı Sıyrıldı karanlık İliklerimde ki soğuğa inat Sıcaktı Göğüslerinde küstah diş izleri Kalçanda azgın şehvet Gırtlağımda düğümdü Kaldırım yosması sürtük ağıt... |
fiyakasından geçilmezken ortalık...
leş kokusu her yan
her direniş sancılı bir kasık...
..
sevgiyle şair...