İçimde bir acılı söz var ki
Demeye dilim varmıyor
Bunlar hep böyle midir,
Hep acıtır mı söylenemeyenler
Tek tek vursam turnaları,
Assam bütün aşıkları ya da
Bu şehri yaksam yine çare değil
Acımasın içim, yanmasın yüreğim...

Keşke dilsiz olsaydım;
O zaman işte, o zaman
Diyemediklerimi, konuşamadıklarımı
Hiç kaale almazdın;
Susardım, susardım...
sadece yanına sokulur
Kokuna tabiin olup seni seyre dalardım
Ve işte o zaman
Beni, belki de anlardın.
Anlardın değil mi?
Aşkından sararmış yüzüme bakıp
İçinden acırdın da sarardın beni
Beni ana kucağında
Yar edasıyla severdin
Okşardın ya da....
Soluğunu hissederdim,
Yanaklarımın utangaç pembelerine can verirdin
Ama yok, avazlayacak sesim
Söylemeye varmayan dilim,
Dayanamayacak
Bir akşam olur da kırarsam kapını
Açarsan kalbimin cümle kilitlerini
Her şeyden öc alırcasına bağıracağım
Ey sevgili!!
Ey yolunda bu canı kurban adadığım!
Ey ölümü uğruna kovduğum!
Ey özlemlerimin son durağı !

İçimde bir acılı söz var ki
Seni dileyen namelerim ki
Sana sevdamdır sözlerim
Şikayetim beni anlamayışındır
Ketumluğum duymayışındır
Acılarım bilmeyişindir;

Bakarak ruhuna işlediğim dizelerimdir
Nameler dizdiğim bu anlar itiraflarımdır
Katlığım bir seni seviyorum diyemeyişimdir
Yaralanan kelimelerim sevgi kanamalıdır
Hüzün bu anlamların en hafifidir de
Söylediklerim sadece sana sevdamdandır
Ey sevgili
Ey özlenen
Ey dilenen
Ey yarınım
Oysa seni seviyorumlar kokan sözlerim
Kulaklarının ta dibinde çınlasa da
Bunca kahırları buralardan yaşamasam
İçimde biriken acılı sözlerimi
Sana ,susuz ceylanların nidasıyla sunabilsem
İçimde biriken sevdalı hayalleri,
Anasızların gözyaşlarında bulabilsen
İçimde kanayan hasret yanımı
Beni bende bulup, beni sevebilsen
Ey yarınım goncası
Bu sözlerimi bir duysan
Beni bu acılardan bir azat etsen
Beni belkilere mahkum etmeden
İçimdeki bu acılı sözleri alıp;cefalara son versen....
...

Mehmet Özcan Y.