gönül teri
ses düşer mızrak gibi hıçkırıklar içinde
asfaltta simidi yuvarlanır yüzü temiz elbisesi kirli çocuğun göz yaşını selpak paklar kumaşını ararken elleri bereket versinler dolarken cebinde karanlıkta kapı gıcırdar baba eline dökülür alın teri |
özgür doğanın harcını, şair atsın , biz karalım nasırlı ellerimizle.
beklentisi ne ise bir ayağı kırık sandalyenin;
ki öyle işte,
dağılır insan...yer ile yeksan...