Haris
Geçen Haller’de gördüm Haris’i
Sanki bir su perisi yürüyordu kare taşlarının üzerinde O beni görmedi, ben de onu gördüm sayılmaz. Bütün onurumu ayaklar altına alıp; başımı havaya kaldırıp, Seni seviyorum demek geldi içimden... Ama geçimden korktum. Ne de olsa hep fakir biri olacağım. İki kalas bir heves benimkisi. Hayat, duru ve dinlengin değil. İnadına karışık. Gökyüzünde gümüşten bir tepsi içinde beyaz bir inci: Haris. Yüreği Diyonizos’a aşık. Ayaklarına gereksiz yere dolanmış bir sarmaşık olmak istemem, Buna gerek yok. Ama en çok üzüldüğüm şey ise: Onun eksikliğinde, bunların hepsi sulu edebiyat; Eski bir aşk kalıntısı. Vardır elbet bir yerden alıntısı. Gel sen şimdi bu sözlerin hepsini çöpe at. Bırak şiir okumayı da dilber, bu gece de bir şairle yat. |