UMUT/SUZ
Soğuk bir oda,
Kalın bir battaniye, Boyası tükenmekte olan bir kalem, Ve Kirlenmekte beyaz saf kağıt. Ağlamakta şair, Dinlemekte en sevdiği şarkıyı, Çaresizlik sarmakta bedenini Ve Teslim olmak üzere (u)mutsuzluğa. Az sonra..... Kalem bitirecek mürekkebini, Şarkı son verecek nüktelerine, Ve Oda ısınacak ay ışığında Engel olmak için (u)mutsuzluğa Kağıt hesap soracak; -Neden Derman bu hüzün niye? Şarkı çalmayacak bidaha; -Ağlama Derman Ve Söz verecek ay ışığı; -Odan bidaha soğuk olmayacak. (U)mutlu ol Derman, Sabırlı ol, Dertlerine Derman kendin ol, Gül gülebildiğin kadar.. Savur yalınızlıklarını toz bulutlarına , Ve Asla seçme (u)mutsuzluğu //Ağlama umut yakışmadı sana umutsuzluk...!// Kendime...! Derman Durak |