AFFET BENİ
I
O çizginin bittiği yerdeyim Bıraktığın yerde durulmuyor Bekle dediğini anda kalınmıyor Güne yine doğuyor Gece yine oluyor Aklıma düşen mahcup gölge Yüreğime oturan ince sızı Gözbebeklerimdeki umutsuz bir isyan Yabancı dokunuşlarda unutulan Tenimin bile tanımadığı yıkılış Sürüklüyor beni insafsız utanışlara Affet beni II Eğer geçecekse zaman Beni bıraktığın yerde Geriye bir kez bakmadan Nasıl anlatırım Tanrı’ya Dualarımın itirazını O gün bugündür demiştin ya Dudaklarını bir bebek gibi büzerek Sadece beni değil Hayallerimi de üzerek Yıkılışım bir düğündü Kurşun kadar süratli Affet beni III Sen kaçıncı defa gittin/unuttum Her gidişinde aldın bir yanımı Bilinmeyen tükenişlere götürdün Sevda dik başlı olur demiştim/uyuttun Her hıçkırıkta yalnızlık Bana tanımadığım fallar açtı/hiç usanmadan Zehir gibi şerbetler sundu kader Alın yazın budur diye/hiç utanmadan Affet beni IV Yalvarmıyorum sana Vazgeçmiyorum da senden Git dersen kalacağım eminim Ama kal dersen Hiç şımarmayacağım inan Kapılar kapandıkça Yıkılmıyor duvarlar Tavanlar çöküverince Yükselmiyor zeminler Dert bir değirmen gibi yorgun Gözlerimde misafir bu gece Affet beni V O zaman silme demiştim Bu anı ufalama/üşüyen ellerimde Hangi mevsime sığınsam Yaprak döküyor Bin yıla anlattım Bin bir kere yemin ettim kendime Utancım gidişinde yüz buldu Isırıyor ısrarla sevdamı Her direnişim bir yenilgi destanı Şakilik büyüdükçe içimde Aşkın bir talan bahçesinde ağlıyor Affet beni VI Oynama benimle Sığınarak bedenime Okşama öpüşlerimi/bakışlarınla Medlere götürüp/cezirlerde tüketme Yaşanılanı unutma dönüşlerimde Sakladığını anlatma inanışlarıma Her baharda bir başka zulme bürünme Bırakma her gidişinde bir başka mektup Kalbimin sahibi belirsiz adres kutularına Melekler gibi raks etme kanatlarımda Sadece Affet beni VII Pompei’yi kan bürümüş Üç yüz atlı düşlerime yürümüş erkekçe Askerce bir selam teselli diyemem İçmekle masalları dinmiyor bu kalp ağrısı Merhemine tenimi teslim edemem Dokunuş bir düşse mavilerimde Yıkılış bu kadar kolay mıydı ah ederken Nar gibi kızaran masum yanaklarında Affet beni VIII Ölüm bir gülüyor bin ağlıyor Tahta beşiklerde salınırken ayrılık Kara trenin çuf çuf seslerinde kaldı çocukluk Büyüdün diyorsun bana İnan o zaman arzı vedadan sonra Ağlayacağım Küreyi arzın yıkılacağına sessizce Solacağım bahara yürüyoruz birlikte Son demine mutluluğu al bu gece Bir varmış dedikten sonra Bir yokmuşu arama Aşk varsa benlik yoktur sadece Affet beni IX Işıkla vuruldu karanlıklarım Ummanımı doldururken ceviz kabuklarına Usanış bu kadar basit miydi Utanış bu kadar bakir miydi Tanrı yağdırırken gökten Bir tufan bereketi Tırnağının ucunu bile kıskanırken cümle canlıdan Aldatış bu kadar ucuz muydu ruhunda ibadetin Her gülünün bin dikeni vardı Ama bin dikeninde bir ah Bin gülle değil yârim Bir ahınla Affet beni X Solmak ödülün olsaydı Solmak için usulca doğardım kollarına Yanmak öpüşün olsaydı Kuru bir yaprak gibi düşerdim dudaklarına Ellerini tutmak kurtuluşum olsaydı Kalbimi kelepçeyle vururdum bileklerine Sevgim böyledir benim İstiyorsan Affet beni XI Nice aşklar yaşadım Mavi sırlar yüklenmiş Nice acılar vardı Asırlık bir denklemmiş Ayrılıklara daldım Hasretlere eklenmiş İhanetleri gördüm Yalanlarla aklanmış Sonun başlangıcındayım ey Yar! Son bir defa Affet beni XII O eski bir oyundu “Sev beni sayam seni” Özlüyorum hala O ilk günkü buseni Çılgınca yaşamıştık Aklımıza eseni Bir defa duymak için Telefonda sesini Bugünüm ve yarınım yok Anılarımda Affet beni… VIII Aynı şehrin çocuklarıydık Ama ayrı yüreklerin korkularıydık Uzun ve coşkun akardı Gönlümüzde ki deli ırmak Benim yüreğimde sızı Senin yüreğinde yazı bırakarak Ben ölmek isterdim Sense yaşamak Ben hıçkıra hıçkıra ağlamak isterdim Senin için ölümdü ağlamak Yaz gibi gülmek gibi Yani yaşamak gibi Affet beni XIV Artık saklama seni Utanma Bana bırak Su gibi, ırmak gibi Akayım kuytularına Sevdam vursun tenine Güneşten daha berrak Uzanayım bensiz geçen en derin uykularına Sensiz geçen uzun asırlarıma hasret Ve Tanrımızın cennetine gülümseyen ibadet gibi Affet beni… |