GÜNE SENİNLE UYANMAK
Sessizliğin sesidir
Sen nefes alırken Sabah güneşinin Penceremde ki çıtırtıları Ellerin Kavrar geçmişimi Bugünüm Çırpınır bedeninde Rüyaların Peşine düşer Geleceğim Uyandığında Yok olacağım Biliyorsun Gözlerinin Mavi mahmurluğunda Yumuk yumuk Ve yumuşacık Ellerinin açılışında Yok olacağım Biliyorsun Sen... Dün gecenin Bana getirdiği Yalnızlık misafirim Bu sabah Güne seninle uyanmak Ve seni yaşamak Düşüncesi Sonsuza dek -her sabah- Cennetin kıyısından Sandalla geçmektir belki Anlıyor musun? |