içimde acım ve arkadaşım nimesayın acısı bir oldu.içimden dökülenler ’sözün bittiği an’...

yaşanılan bir acı
belki yazarım düşüncesindeyim
ama sözcükler alır mı bu kadar acıyı
kara boşluk bu
ya da ne diyelim sözün bitiği an...

geliyor bütün herşey boğazımda tıkanıyor,
artık susmalarıma pay yapıyorum geri de kalanları.
bir hayat gidiyor yerliyerinden
ne söylesem boş
koca bir acı bu yaşanılan
kelimelerimin devamında tizleşiyor sesim,
nereye kadar hayatı yarım kalan ben.
kötü bir vedaydı,
ne söylesekde oldu bittiye getiremiyor insan.
oluyor ama,
bitmiyor işte kahrolası keder.

....
aradım seni dün yine odalarda.
kayboldum sesinde,
sesin nasıldı ki senin,
seni çok özledim,
boğuluyorum gene gözümden akanlara
gene ağlıyorum,
yitirildim...
uykum geliyor,
belki rüyamda seni görürüm,
saçımı okşarsın gene,
seni çok özledim bildiğin gibi değil,
bu başka işte,
yine bişeyler dizildi boğazıma,
sözün bittiği an’larda tökezliyorum işte...