A'LAo kızı sevmişti kız yolu hep pençesine bırakmıştı korkuyu ihtimaller ülkesinin yolunu kaybetmiş onur savaşçısı tüm silahları çıplağına soyunmuş sarıyordu kızın ateşle serdiği sarhoşluğu o kızı istiyordu kız sonu seriyordu uluorta korkusunu acının sonunda hep bir sakinliktir daha ilk aşk kırığında keşfedilmiş itirafı bitirecekti gecenin ahengini ve tek kalan yalnızlığı olacaktı biliyordu bunu o kıza aşıktı kız soğuk kışlara sözü hasret olan şarkının acemi güftekarı her notası a’la olan gece melodisinde bitmişti hergün eksilen göremedi sevdanın karasından tek hoşcakal’la yıkılan sevmelerin şaşkın mimarı şimdi utanıyordu zamansız açan pencere çiçeği göz yağmurlarına tutulan adama bakıp toprağına düşen damlaları itinayla alıyordu içine o kıza ağlıyordu kız gitti... bakakaldı yeni açan pencere çiçeğine... |