MASUM YÜZLÜ MASKELER


Bilmem ki beni nerden bulur
Pencerelerin arasından sızarak gelip
Küçücük bir rüzgâr sesinde bile dikkat kesilir kulaklarım
İncecik boşluklarda yitik hayatların iniltisi duyulur
İçim ürperir
Belki de sağırım.

Sorgusu başlar mazinin
Kurtulamam ardı gelmeyen suskunluklardan
Ben neresindeyim
Bu sahibi meçhul iniltilerin.

Bilmem ki ben niye görürüm
Her defasında en güzel renklerle başlayan gökkuşaklarını/
Bir zaman sonra sayısız hüzün parçalar
Hani ufukların dermanı olacaktım!
Yüreğim susar, kendimi göremem
Belki de körüm.

Bu şarkıların güftesi benim değil
Notalardan çok uzaklardayım
Bilmem ki içimde neden hasret şarkıları susmaz
Neydi şu kalbimin derdi
Neyi unutmaz, kimi unutamaz…

Bilmem ki ben niye gezerim
Soluksuz kalmış nehirlerin kıyısında
Gözyaşından çamurlarda gezinen sözcükler hep bana rastlar
Niye durmadan iki yanımda dolaşır
Benim mi bu titrek, üşümüş,
Bu isyanını kendinden çıkaran slogansız avuçlar.

Balıkçı tezgâhındaki can pazarı gibi sokaklar
Gölgeler ki sahibinin ardından ayrılmaz hasretler gibidir
Aydınlıklarda yürüyen karanlık
Neden kaçtıkça beni kovalar?

Bilmem ki ben niye varım
Yüreklerin her geçen gün yoksullaştığı bu gülsüz bahçede
Masum yüzlü maskelerle görünen şafak
Masum yüzlü ayrılıkları taşıyan mehtap
Ben mi sakladım umutlarımı tınıların kıvrımlarına
Damlaları hür bırakan ben değil miyim yanaklarıma…

Ey şair! Ah şair! Vah şair!
Unutulamayacakları unutmak imkânsızlığa köle
Beni gör diyen kokular dağınık
Çizgilere resmedilenlere bak
Bir suali çözmeye çalışırken bütün akıllar
Doğduğun gün bileklerin kelepçelenmiş
Saatine bak
Saatine bak ki farkında değilsin
Gittikçe artıyor öldürdüğün yıllar
Gittikçe artıyor…

03 Şubat 1954 08:30
5 Şubat 2009 /Perşembe 03:26

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.