YAŞAMAK; SENİ SEVMEKYAŞAMAK; SENİ SEVMEK Güneş yeniden doğdu; Gündüz. Gökyüzü yeniden parlamaya başladı; Geceleyin. Yıldızlar yeniden göz kırpar oldu; Tan vakti. Babama yeniden hoş geldin der oldum; Akşamları. Anneme kızmaz oldum, Sürekli iş buyuruyor diye. Duymaz oldu kulaklarım, Kardeşlerimin baş ağrıtıcı çekişmelerini. Görmez oldu gözlerim, Ufak tefek aksamaları. Yeniden yaşar oldum. Yaşamak buydu benim için. Doğan güne boyun eğmek, Parlayan her yıldıza selam vermekti. Anneme, kardeşlerime kızmamak, Babama iş dönüşü, Yürekler dolusu bir; ‘Hoş geldin!’ demekti. Yaşamak benim için, Yeniden sevmekti. Belki yaşamak; Benim için, SENDİ ! … H.Kübra YILDIRIM |