Evvel mi zamanın içindeydi,
Yoksa zaman mı evvelin içinde bilmem.
Ama bildiğim bir şey vardı,
Zaman aynı şimdi olduğu biçimdeydi.
Ay aynı yerden doğar,
Güneş doğunca da ayı boğardı.
Güneşin tepede fazlaca durduğu yerde,
Birlik içinde domuzlar yaşardı.
Aynı bölgede bir de aslanlar vardı.
Aslan, o bölgede hükümdardı.
Aslanların büyük babaları ölünce,
Domuzları büyük bir sevinç sardı.
Büyük aslanın ölümüyle beraber,
Uzaklardan ayılar gelip yerleştiler.
Domuzlarla ayılar birlik olup.
Tüm bölgenin sanki sahibi oldular.
Küçük kuşların kanatlarını yoldular.
Kuşlar havalarda uçamaz oldu.
Çiçekler kırlarda açamaz oldu.
Gel zaman git zaman,
Ama ne kadar sürer bu zaman.
Dedi büyük aslana benzer bir aslan.
Kükredi domuzlara,ayılara karşı.
Aslanlığın onurlu duruşuydu bu.
Pençesini zalime vuruşuydu bu.
Aslanlar ülkesinden birkaç aslan,
Taht kavgası yüzünden karşı koydular.
Yanlıştı kükremen diye.
Tekrar kükredi onurlu aslan,
Domuzdan yana mısınız?
Yoksa bizden yana mı.? diye....
Yeter artık siz de uyanın artık.
Siz de aslan ruhuyla yanın artık

Mustafa EROL
Antalya/Manavgat