“kaf dağınıda geçer küheylanın umudun var iken gem vurulmaz ona ve hayat taktırırken kanat atına aşıp geçersin içinde var olduğu kadar umudun yeşertirsin kanatlarını güneşe değin”
diyelim ki
parsuk sakaryasına kavuşmuyor madem ki nehirler ayrık zeminde kar kokusu var zemheri engeldir gönlünün od’una parsuk kavuşmasa ne olur köprüler yap üstünden hayatlar akıt aras sınır çizsede zihnine sen sal yatır hayatın damarı tıkanık olsa da için savaşlar kazandırır
diyelim ki
kel aynakların nesli tükenmiş saçın başın dağınık bir sevdanın lodosunda tarakları kırmışsın tırnakların uzamakta ve böyle döküksün için de ise hazine var buna rağmen sevmiş seni güzel biri görmüş gönlündeki inciyi hayatta ne istersin içine inebilmiş yüzün toplanmış saçların bambaşka ışığı eritmiş gözlerin kederin savrulmakta
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
diyelim ki... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
diyelim ki... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
kel aynakların nesli tükenmiş saçın başın dağınık bir sevdanın lodosunda tarakları kırmışsın tırnakların uzamakta ve böyle döküksün için de ise hazine var buna rağmen sevmiş seni güzel biri görmüş gönlündeki inciyi hayatta ne istersin içine inebilmiş yüzün toplanmış saçların bambaşka ışığı eritmiş gözlerin kederin savrulmakta
diyelim ki şair satırları ışık tutmuş kör gönülere...