Seni özlüyorum yine sensiz bir başıma,
Seni seviyorum, sevgim ne derece doğruysa,
Oysa ben dahi inanmıyorum, böyle bir aşka.
Satırlarda kalem isteksiz,
Yazma diyor, değdi mi uğrunda yanmaya.

Yalandı sana tüm sözlerim,
Yalandı sevgiyle bakan gözlerim,
Yalandı ellerini tutan ellerim,
Yalandı herşey, ben seni hiç sevmedim..

Sevmeyi denedim çok defa, sevmek için seni,
Yüzüne baktığımda gönülden hissetmeyi,
Sevgiyi hep yüreğimde istedim,
Oysa ben, ben seni hiç sevmedim.

Bir alıntı değil bu sözler,
Yıllar öncesinde söylenmişti biraz farklı olsada,
Gönül aynı, sen aynı, hiç değişmeyen saflıkta,
Değişsin diye yakmıştım aslında..

Ben seni hiç sevmedim.
Her uzandığımda elim,
Hayalim oldun karşımda,
O elleri tuttum sönmeyen korlarında.

Ben seni değil, yalnız hayalini sevdim.
Öyle sevdalıyım ki ona,
Onunla ağlıyor onunla gülüyorum,
Çünkü ben, yalnız onu seviyorum..

Sensizliğin gizeminde geçti tükenen yılları,
Ama hiç ağlamadım, çünkü hayalin vardı.
Sen surettin o ise; sevgi dolu aşk dolu,
Seni değil, sensizlikte seni sevdim.

Sen hiç bilmedin seninle gezdiğimi,
Hiç bilmedin yıllardır, seninle aynı havayı kokladığımı,
Hiç bilmedin hergün, kapıyı sana açtığımı,
Hiç bilmedin mutlu yuvamızda, aynı yastığı paylaştığımı,
Hiç bilmedin sen, senin hayalinle yaşadığımı..

Ben seni hiç sevmedim.
İşten yorgun çıkarken,
Kapıda bekleyen sen oldun,
Senin arabana bindim hergün ve hafta sonu.
Sana sarıldım doyasıya, gezerken sahil boyu,
Seninle gittim gazinolara,
En lüks barlarda,
Yalnız seninle dansettim, yalnız sana söyledim sevdamı.
Sen hiç bilmedin, sevgimizi ellerin kıskandığını..

Ben seni hiç sevmedim inan!..
Yalandı, gözlerinde gülen gözlerim,
Yalandı, gezdiğimiz yollarda sen diye gezdiğim,
Yalandı, uğruna canımı verdiğim,
Yalandı herşey! Yalandı gönülden dökülen sözlerim,
Yalan!!.. Ben seni hiç sevmedim,
Çünkü ben seni, hep sensizlikte,
Kendi dünyamda yaşattığım,
ÖLÜMSÜZ SENİ SEVDİM!!..

Nigar Yağız