KALABALIK İÇİNDE KAYBOLANLARAşehir ey şehir benden aldıklarını geri ver geri ver topraktan evimi bir çocuk sevecenliğiyle oyuncak bildiğim herşeyimi... toprak damımı gülen yüzümü açık elimi geri ver yüreğimi... toprak gibi mümbit yıkılan ocağımızı bir sofrabaşında baba yedi oğul bir o kadarda yarenlerimizi konu-komşumuzu bayramlarda sıraya girip sıradanlaştığımız o duygu selini kırgınlıklara bir son verişi ’anlam’ı geri ver ey şehir yitik herşeyimizi geri ver ey şehir... |