Nefessiz'im....
Yırtılsın gecenin karanlığı içimdeki yangına
göğsümü dağlasın bu isyan suçu; sadece insan... ruhum yırtılır doğum sancılarına esaretinden kurtarıp bir kaç masum aşk’ı salıverdim aç yalnızlığın koynuna öyle bir baktıki hayat yüzüme iliklerime kadar öldüm. su toplamış hayat sancılarından kirlenmemiş bir gülüş gibi sığdıramadığım içime kendi özbenliğimi güneşlerim üzgün nefessiz’im ..... |