Kurşuni gökyüzü,
Kükürt kokulu hava
Yel almış umutları,
Hayal kurmak bedava
Bir yağmur ki, inceden ince
Hani derler ya,
Ahmakıslatan cinsince
Kasvet yüklü bulutlar
Deniz dalgalı
Güneşini kaybetmiş,
Havası kapalı
Başı yine dumanlı,
Ben değil de,
Sanki İstanbul sevdalı

Dalgalarla sallanan,
Şu Ada Vapuru;
Vurdukça ,
Bir sağa, bir sola,
Anılar gözümde,
Verdiler mola
Bir vapur düdüğü,
Bir korna sesi,
Al işte sana !
İstanbul’un güncesi
Kaybetmiş güneşini,
Havası kapalı
Ben değil de sanki,
İstanbul sevdalı

Havada yay çizen ,
Şu aç gözlü martılar,
Martı çığlığında,
Kaybolan yıllar…
Anılar….

Ah İstanbul !
Kaybolan yıllarımı
Ara bul….
Şimdi En ağır kışını,
Yaşıyor ömrüm
Dinmeyen fırtınalar,
İstanbul gibi soğuk,
Bulutlar gibi parçalı,
Ve yürek ki,
Yamalı…
Sezen diyor ya hani
‘’Görmedi böyle keder
İstanbul, İstanbul olalı’’

Oysa ki ,
‘’Ne de güzel yakalamıştık
Saçlarından baharı’’
Ne kaldı geriye ?
Geçen günlerden…
Gidenlerden haber yok,
Ne gelir elden?
Krizantem yalnızlığında
solan günlerden…

Ah be İstanbul,
Ah bu şarkılar,
Kör olası şarkılar…
Ne sen bana yar oldun,
Ne de İstanbul bana diyar
‘’Zulmetle ayrılık bestesi yapar’’
Ve gözümde canlanır anılar…
Kim anlar beni İstanbul
Seni anladığım kadar