390- YOLCULUK
Sevdim ben, yaklaştıran, senin olan durağı.
Tutuşan hecelerde, puslu camdan bakarken. Göz yaşların damlası, yakın eder ırağı. Leyla’sına Mecnun’un, gözleriyle bakarken. Akşamın kızılında, gördüğüm göz yaşlarım. Kanayan yaralara, belki de perde olur. Sol yanımı karartan, sisleri gül yaparım. Kaybolduğum noktada, gelip de beni bulur. Oya, oya çizdiğim, resimleri camımda, Baştanbaşa sevdalı, boyaları katarak, Bir tablo oluşuyor, beynimin arkasında, Buluttan umut yapıp, düşlerimle sarararak. Pencereler açıldı, çarpar kar taneleri, Işıktan adımlarla, geçerim kapılardan. Gönlünün rüzgarlarıı, ufkumdaki dertleri, Dağıtır. Tutunduğum. bembeyaz yarınlardan. Kapına sığınırım, seccademin ucunda. Kardelen sıcağında, mevleviye dönüşüp. Yavaş, yavaş yükselip semazen avucunda Ateşin etrafında, pervanelere dönüp. Şahin HANELÇİ 28.01.2007 Ortaköy- İstanbul |
Akşamın kızılında, gördüğüm göz yaşlarım.
Kanayan yaralara, belki de perde olur.
Sol yanımı karartan, sisleri gül yaparım.
Kaybolduğum noktada, gelip beni de bulur.
Kudretli kaleminizden büyük haz duyarak harika şiirinizi okudum kaleminizin kudreti hiç bitmesin
Bu güzel dizeleri Yazan yüreğin Kalemi daim olsun..Mutluluk yüreginizden tebessüm yüzünüzden asla eksik olmasın...
Sezai Binici/umut_adam/Erzurum..
Saygılarımla