kabahat
gözlerim yaşarıyordu
düğüm düğümdü kelimeler sesleri yok hayat boyu hatırlamak da mümkündü ne konuşabildim ne bakabildim yüzüne... şimdi inceden bir sızı tam da sol göğsümde... bir sarılsam geçecekti demiş şair bir sevse kurtulacakmış onlarcası gerçekliğinden hayatı yalan ediyordu gözümde aşkım kabul edilmeyen bir gerçek ne de yalan edermiş hayatı anladım şimdi ne sarıldıkların umrumda ne yalanların ben bundan böyle çocuksuluğumun bekçiliğini yaparım... öylesine sessiz gelecek ki bir zaman sonra duyup da, sevip de yanıp da kaçtığın sevdam mühür gibi kalacak mutsuzluğunun üzerinde işte o zaman tırnağın kadar hatırlasan beni aklını, ruhunu, yüreğini kıpkırmızı edecek bir umut belireccek içinde bu yasagın degıl, tutkunun kırmızısı bu senin benim değil yaradanın kabahati... |
Güzel dizelerdi
Yazan kalem daim yazsın
Sevgiyle...Şiirlerle kalın