SEVİYORDUM BİLMESEMDE... BİLMESENDE...
Çocuktum ve seviyordum
her şeye ayıracak bir parça sevgim vardı her şeyi, herkesi sevecek bir yüreğim... ve seviyordum...kuşları, ağaçları, çiçekleri, denizi, vapurları, martıları ve seni... seviyordum...elma şekerini, küçük bez bebeğimi, kırmızı entarimi ve seni... her şeye yetecek sevgim vardı seviyordum...bakkal amcayı, komşu teyzeyi, annemi, babamı, kardeşimi, masalcı dedeyi, yoldan gelip geçenleri yani bütün insanları ve seni... herkese yetecek sevgim vardı seviyordum...daha sevmenin ne olduğunu bile bilmeden seviyordum küçücüktüm oysa, ve küçücük bir yüreğim vardı anlayamıyordum, oküçücük yüreğime o kocaman sevgiler nasıl sığmıştı... seviyordum ve çocuktum yüreğim senle doluydu, ve ben bunu kimseye söyleyemiyordum... ne zaman konuşmaya kalksam, ne zaman tarif etmeye çalışsam içimdeki sevgiyi kelimeler boğazıma diziliyordu tek bir cümle çıkmıyordu ağzımdan sanki sözcükler karşıma geçip alay ediyordu... çocuktum ve seni seviyordum kimse bilmiyordu, ben bile anlamıyordum... sonra bir gün büyümeye başladım geçen zamanlar yüreğimdeki sevgileri eliyordu ve bazen yeni sevgiler getiriyordu zamanla elma şekerini sevmekten vazgeçtim ben büyüdükçe, masalcı dede masal anlatmayı bıraktı ve hayat tüm gerçeklerini bir tokat gibi yüzüme çarptı artık masallarıda sevmiyordum... bakkal amca öldü, komşu teyze taşındı yoldan gelip geçen insanların hepsi yabancıydı ve yüreğim çocukluğumdan kalma bütün sevgileri yakmıştı... bir sen kaldın yüreğimin vazgeçemediği ve benim artık adını koyabildiğim sevgi... herkes aşk diyordu yüreğimdeki hislere ve ben" sen" diyordum aşka... artık sana olan sevgimin adını biliyordum aşkı soranlara seni anlatıyordum bir tek sen bilmiyordun... ne zaman konuşmaya çalışsam seninle gözlerinde kayboluyordum kelimeler yolunu şaşırıyordu ve sen benim bu halimi anlamıyordun şaşkınlığıma gülüyordun seni sevdiğimi ise hiç bilmiyordun... artık çocuk değildim, büyümüştüm kocaman olmuştum ve artık ben biliyordum ama sen hala seni sevdiğimi bilmiyordun... |