HALİMİZİN AĞIDI
Nerde benim boz dumanlı dağlarım
Mor sümbüller açan sırtlarım hani Yıllar yılı dost dost diye ağlarım Bileği bükülmez mertlerim hani Dereler durulmaz bulanık akar Ortada bir yangın geleni yakar Korkarım ki bir gün tuzlar da kokar Gülü yediveren yurtlarım hani Evvel,insan tutulurdu sözünden At izi seçilmez itin izinden Geçilmiyor çakalların pozundan İşin kendi gören kurtlarım hani Yar bildiğim, yadlar ile geziyor Tuttuğum kılavuz yolu teziyor Alem doğru sözden hile seziyor Sözü senet olan fertlerim hani Garip Hakkı’m akıl ermez düzene Sazım bağrı yanık şaşkın tezene Biri ağlar biri derki bize ne Dermanı içinde dertlerim hani. |