Damarımdaki kanın hakkını veriyorum
rızanı almadan seni sevmiyorum
özlediğimi de bilmeyeceksin hissedeceksin bende yokluğu
sözlerimi söylememin manası yok anlayan olmadıkça

çalmam kapını defalarca yüzüme kapanacaksa
bir tılsım var yüreğimde seni benden uzaklaştıran
olmadığını biliyorum gecelerimde yüreğin nerde ?
bir buzlu dağ eteğinde hayallerimi kaydırıyorum...

geceleri sevmiyorum, karanlığı da senin gibi
iyi davranıyorum yalnızlığıma beni yorsa da
kaybettiklerimi hesaplıyorum gökyüzünden uzaklaşanları
ufukta arıyorum yüzüme çarpan geçmişli mişli zamanları

yaktım her şeyi ne varsa senden kalan
salıncakta sallanıyorum her gökyüzüne uzadığımda yere çakılıyorum
aşkın için öldüm bir garip mezarda üzerimde adı bile olmayan otlar
defalarca kurcaladım kemiklerimi iliklerimde senden kalan damlalar

üşüdükçe üstümü örttün günahlarını bana giydirdin
depremlerini hissettim göğsümün ortasında yine de anlayamadın sen
seni sevmedim ben seni sevmenin acısını bildim tanıdım
hayatından gitmek büyük yürek isterdi
yadigar kalacak kabuslu gecelerden korktum

uzaklaşmadım senden ama yakında değildim
bütün rüzgarlar benim için esiyordu
içlerinden bir tanesi seni seslendiriyordu
uyku tutmuyor can sıkışıyordu anlamın olmadı senin bende

bir yudum olsaydın tam kurumuş dudaklarımı ıslatıp
kalbimde hissettirseydin seni
yapamadın
sen de benim gibi onu seviyordun beynimde ki sen kalbimde ki sen değildi
az da olsa anlamıştım seni beni bırakamamanı onu unutamamanı

bu bir hayal kırıklığı da değildi
sözler tükendi
ne desem de faydası olmayacaktı
bana bu aşkı olduğu yerde bırakmak
diriltmek değil de hayat vermek değil de
kabul etmek kaldı.

balerinden.....