hüzünlü çocuk...
Bir son bahar akşamında...
çırpınır durur sararmış solmuş yapraklar... süsler sokakların küçük ıssız köşelerini... yürürken attığın her adımın kısa bır ömürden gittiğini hisseder... dört mevsim gibi... her yıl biraz daha yorgun yoksul ve sensiz... senden bana kalan cızlayan bir bakış hırlayan bir nefes... senden bana kalan son hatıra... kim bilir belki gece son sözünü fısıldamıştır yorgun kulağına ve gündüz vasiyetini çoktan yazmıştır... emek kokan kör bir avuçla kar esintisi sudan bir yudum içmek ister... çatlamış dilim damağım... bir bir damlası bile rahmettir kurayan toprağa... yüzü haksız göz yaşlarının aynasıdır sanki... bükülen belin sancısı bile acıtmaz kalbini... efkarlı, gururlu, hüzünlü... çocuk... |
kaleminiz daim olsun....
tebrikler...
Siz de 2009 da eklenmiş olan 'Üşümek istemiyorum ' adlı şiirimi değerlendiriseniz sevinirm ...
saygılar...