Yaşam,
Derin bir nefes almakla eştir.
Bazen yakamoz yangınlarında alev alir,
Çoğu zamanda,
Ufuktaki tek yıldızda takılı kalır.
Çoğu zaman bitap düşen beden,
Yari yolda yanlızdır.

Umut,
Dalgaların arasında,
Kağıttan bir sal gibidir.
Sadece batacağı zamanı bekler.

Yıldızlar,
Şahitlik etmeğe utansada duygu dalgalarına,
O kadar uzaktırlar ki,
Yaşamları yetmez,
Yeryüzüne inip sahitlik etmeğe,



İçimizi ürperten bir hava getirir,
Beraberinde her dalga.
Buruk bir şarap kıvamındadır,
Ayrılığı ilan eden nefesin.

İniş ve çıkışlarına uzaktan seyre dalsanda,
Yüreğin yüklüdür o kağıt sandalda.
Yakamozlar sessiz çığlıklar gibi,
Eşlik ederler karşılıksız duygularımıza.




Kaybolurken ufukta,
Yakamozlar arasında Kağit sandal.
Umut,
Dalgalar arasından,
Yeni bir yaşam perdesi aralar.

Pes etmek yok,
Der gibidir dolunay.

Pes etmek yok,
Yaşamak,
Pes etmekten daha kolay.

Necati Tüysüzoğlu