Duydum ki Her Gece Ağlıyormuşsun
Duydum ki her gece ağlıyormuşsun
Hasret rüzgârlarına Gözyaşlarını salıyormuşsun Gurbetin çileli yollarında Geçen günlerine yanıyormuşsun Kaderine isyanla Kaderini yazan kalemine lanet ediyormuşsun Gurbetin çileli yolların da Uzaklardasın Hasretin rüzgârlarıyla Zamanın bitiminde Vuslattan uzak mekânlara Savrulup gidiyorsun Adına da kader diyorsun Adı kader mi? Yoksa feleğin oyunu mu? Sen ne dersen de İster kader İstersen feleğin oyunu Adını koyarak Kendini avut Ben hiçbir şey demeyeceğim Kendimi kandırmayacağım Duydum ki her gece ağlıyormuşsun Sana bir şey söyleyeyim mi? Ben ağlamıyorum İsyanda etmiyorum Sadece kahroluyorum Ağlamak çözüm mü? Ah! Bilseydim çözüm olduğunu Gözlerim bulut olurdu, Gözyaşlarımsa sağanak yağmur İsyan etmek çözüm mü? Çözüm olsaydı En büyük asi olurdum Her şeye isyan ederdim Kavuşmak için Dağları devirirdim Irmakları uç uca ekler Sularıyla akardım Yıldızları gökyüzünde dizer Senin için yol yapardım Ağlama diyorum İsyan etme diyorum Diyorum ya Laf işte benim ki Yandığımdan böyle diyorum Bak ben ağlamıyorum İsyanda etmiyorum Sadece çaresizliğime yanıyorum Sen gurbetin çilesinde Bense zamanın bitimindeyim Hasretliğimizi vurmuşuz türkülere Sevgimiz yanan yüreklerimizde Yaşayıp gidiyoruz Adına yaşamak dersen Yaşıyoruz işte. |