düdüklü polis çemberidükkanlar uzanıyordu ellerinle, sokakta geniş gözler ve ve kan taşları gibiydi diller dövmeler memleket çarşambaya başlıyordu uzanmak istiyordun ki caddeler buna izin vermiyordu ve trenler trenler hep başka bir şeyi çağrıştırıyordu neonlar papyonlar ve dans pistleri kan haritasında asılı duvar, bir parmak şıklatışı ve düğünler, avrupa cisimleri, gerdekler ve burun direkleri memleket sana hazırlanmıyor diye ışıklar, gazeteler, manşette atak korku düdüklü polis çemberi ve göç altında bir şiirde nihayet sen, azınlık denklemi .. |