Perdeye dokunduğunda
Elin yanacak
Bir sızı düşecek
Diline
Zamanı aşacaksın
Eline
Geçmişi kuşanırsan

Perdeyi araladığında
Yüreğin kavrulacak
Aklın
Alıp gidecek başını
Başka diyarlara
Dövünüp
Yıkılacaksın

Perdeyi açtığında
Dudakların kurayacak
Gözlerin donuklaşacak
Zamanı
Sileceksin kitabından
Kendini göreceksin
İsa’nın çarmıhında

Perdeyi kapadığında
Mecnunlar
Taşlayacak seni
Mecburlar ağlayacak haline
Memnular alkışlayacak
Sen
Kendi kıyametini
Kendi ateşinde yaşayacaksın

Şüphem odurki
Çıkarıp boyaları
Giyindiğinde gerçeği
Sahnede
Sergilenen oyun
Kuliste dram
Fuayede komedi
Yol alıyor
Her gece

Sen kendini ararken
Sakın yanıldığımı
Hatırlatma
Ben zaten
Beynime kazıdım
İhanetin resmini

Su kuşları gibi
Bir dalıp
Bir çıktı
Kader
Başımı
Her kaldırışımda
Düşüncede yaşayan
Gerçeğe dönüştü
Gerçekler düşe

Düşüm düşüncemde velhasıl
Kibirim
Korkumun gözlerinde
Hep aynı şarkıyı çalıyor
Dünya denilen plak
Sahne, kulis, fuaye pürtelaş
Oyun
Hep aynı komedi
Hep aynı dram
Düştü perdesi gerçeğin
Uyandı gönüller
Düştü perdesi...