adı hasretyağız gecelerin sükut bakışlarında uçurum kenarlarını kollayan hayallerim rüzgarın ıslığında karşılarken sabahı yine yoksun dediğim bu gecede yaşadıklarımız geldi aklıma ey sevgili korkuyorum biliyor musun ürküyorum sensiz geçirdiğim her bir geceden ya gönlüm alınacak ya gülüm ayrılacak diye bilirsin bırakmam seni sende bırakmazsın bilirim unutmazsın hiç aklın geçmişin izlerinde zaman mekan tanımazsın bilirim yer bilmezsin yurt bilmezsin olmadığım yerleri / tutunmazsın sen konmazsın başka dallara güvercinimsin bilirim bilirsin ben ne çok severim özgürce sevinçle uçurmayı seni uçtuğun gökyüzünde mavi olmayı hislerinde nefes gönlünde bitmek bilmeyen bir heves kanatlarında savrulup hep senin olmayı ne çok isterim bilirsin adını hasret koyduğum bu yalnızlığın kurusun seli tutulsun dili artık çalmasın şarkılar yalnızlığı söylemesin şiirler sensizliği gece haykırmasın artık bana yokluğunu çok özlüyorum seni ey sevgili yokluğunda ise sen-den biriktirdiklerimle yaşıyorum U Ç U K |