KARA DUTAğlıyorum Boğazım düğümlendi Issızdı sevdalarım İçimdeki poyrazlar Dağ gibiydi Yürekler Bozkır çiçeklerinden Savrulun manasız zamanlar Yürümem gerek Işığı gördüm Tutmam gerek Engeller tutamaz Göğüs göğüse Girmem gerek Sıradanlıktan çıkmam Dağ yürekli gibi Sarmam gerek Vantuz misali Yapışmam gerek Buldum be seni İşte kara dut Kaybolan yıllarımı ver Verki öfkem dinsin Bulutlar dağılsın Sevdalılar kavuşsuz Zamanlar dursun Gençlikler geri gelsin Elveda Kara dut Gidiyorum Ve dönülmez bir yola Artık sen yoksun Şuursuzaca geçen Gençliğimi veremezsin Sen ve lanetlerin kalsın sana Ben bana yeteceğim Artııııık... |
Söz ile ahenk birbirine denk…
Yüreğinize sağlık…