ÇÖL OLDU GÖNLÜM
Aşkımda, şuurum; verâ peşinde.
Nazlı şeydâ bülbül, dil oldu gönlüm. Sevdânın elemi, kor ateşinde. Yandı hicran-ı aşk, çöl oldu gönlüm! .. Öyle bir hülya ki; gerçek tadında Dilimde hecesin, sevdâ adında Bu feryâd, bu figân; yanar yadımda Alevleri sönmüş, kül oldu gönlüm! .. Viran olmuş yurdum, gönlüm perişan Gözlerimde keder, kalbimde nişan Ufkumda hicransın, öz demde pişan Hazan vurmuş dalda, gül oldu gönlüm! .. Kalbim hafakânda; hicab ar ekler Bir nebzecik olsun, tebessüm bekler Sevdâya tutulmuş, yüreğim tekler Kasavet çektikçe, zûl oldu gönlüm! .. Paha biçilemez; ömre değersin Dudağını büküp, başın eğersin Sana benim kadar, kim değer versin? Yandı kalp gözlerim, mil oldu gönlüm! .. Gençlik çağı geçer; nihavent fasıl Ömür kısa; ukba sonsuz, bî-hasıl Geçer son demlerim, neylerim nasıl Dönüşü olmayan, yol oldu gönlüm! .. Gülümse kadere; pak tut sineni Temizle kalbini, Mevla’nın emri Ne olsa da buzlar, tutar zemheri Serdim seccademi, çul oldu gönlüm! .. Sevgi doldur kalbe, olma bedniyet. Tadına doyulmaz, pâk masumiyet. Tevekkül eyle sev, ol halis niyet. Umman-ı aşkıyla, dol oldu günlüm! .. Yâr diye gül açtım, yürek dağladım Karanlık gecemi, güne bağladım Bülbül dalda ben bahçede ağladım Ateş-i sevdânla, tül oldu gönlüm! .. Hiç mi sevmiyorsun yok mu davetin Hülyalı sevgimde yâr darâvetin Unuttun gittin bak, yok sadâkatin Rüzgar olup esen, tul oldu gönlüm! .. Ben atına binen; bencillik eder Ben ben diye diye, düşüyor keder Benlik duyan canlar, oluyor heder Toprak oldu beden, kil oldu gönlüm! .. Ahû gözlü ceylân, kirpiği oktur Açar çiçek çiçek, seveni çoktur Munis güzel huylu düşmanı yoktur Şimdi yaban elde, yel oldu gönlüm! .. Canlar imtihanda târik-i dünya Tebdili mekanda ümid kumpanya Mâvera yolunda saadet hülya Arzuyla Mevlâ’ya kul oldu gönlüm!.. Yüce dağ başında açıyor çiçek Düşlerim sonunda oluyor gerçek Pınardan bir tas su doldur ver içek Bir çift kuğu yüzen, göl oldu gönlüm! .. Tarih: 25.02.2008 Fatimâ Hümeyrâ Kavak Şuur: Anlayış, idrak. Vicdan. Hiss-i zâhirle duymak. Nefsin mânâya ilk vusul mertebeleridir. Kendi varlığından haberi olma. * Bir şeyi hoşça tanıma. * İnceliklerini iyice idrak etme. Vera’:Takvânın ileri derecesi. Bilmediği ve şüphe ettiğini öğrenip iyiye ve doğruya göre hareket edip bütün günahlardan çekinme hâleti. Pişan:En ön, en ileri. Daravet: Adet, alışıklık, alışkanlık. Tul:* Ömür ve hayat. * Uzamak. * Zaman çokluğu bolluk. Bî-hasıl:Ebedî, sonsuz, nihayetsiz, bâki Târik-i dünya: Hevâ ve hevesi terkeden. Dünyanın fâni olan cihetini terkedip Allah rızası yolunda olan. Kumpanya: Cemaat, zümre. Dost yüreklerden dökülen dörtlükler... ***TEŞEKKÜRLER*** Kalemi kullanan ele el versem Korkarım der bana "hadi be!" sersem Şamarı surata aniden yersem Bendeki ozanlık çul oldu gönlüm Bu işi bilenler biliyor vallah Bu güzel gönülü korusun Allah "Sus konuşma hadi de şimdi yallah" Dizdiğim mısralar pul oldu gönlüm Kalemi kapıp ta şair olanda Şiir deryasında yaya kalanda "Çöl oldu gönlüm’ü" örnek alanda Fahrettin Kavak’ta yel oldu gönlüm.........Fahrettin DÖNMEZ Ayağım hissemez gönül kavrulur Yolum mu kayboldu kum mu savrulur Gölgeden hayale adres sorulur Mektubun zarfında pul oldu gönül............Ahmet Yazıcıoğlu Sana amâdedir gönül sarayım Himmet eyle huzuruna varayım Aşkın ateşiyle yanar yüreğim Habib-i Rahman’a Kul oldu gönlüm.........Seyfeddin Karahocagil Can’ımla görüşüp hasret giderdik Dostluk bahçesinden ak güller derdik Anı olsun diye hediye verdik Sevgi köprüsüne yol oldu gönlüm.............Derya Sezer Mevlâm diler ise olmaz oluyor Diyâr- ı gurbette can’ı buluyor Kızımla buluştum yüzüm gülüyor :) Gül sîmânı görünce gül oldu gönlüm.........Derya Sezer |
Düşlerim sonunda oluyor gerçek
Pınardan bir tas su doldur ver içek
Bir çift kuğu yüzen, göl oldu gönlüm!
HARİKA BİR ŞİİR OLMUŞ..TEBRİKLER