Aşkımda, şuurum; verâ peşinde.
Nazlı şeydâ bülbül, dil oldu gönlüm.
Sevdânın elemi, kor ateşinde.
Yandı hicran-ı aşk, çöl oldu gönlüm! ..

Öyle bir hülya ki; gerçek tadında
Dilimde hecesin, sevdâ adında
Bu feryâd, bu figân; yanar yadımda
Alevleri sönmüş, kül oldu gönlüm! ..

Viran olmuş yurdum, gönlüm perişan
Gözlerimde keder, kalbimde nişan
Ufkumda hicransın, öz demde pişan
Hazan vurmuş dalda, gül oldu gönlüm! ..

Kalbim hafakânda; hicab ar ekler
Bir nebzecik olsun, tebessüm bekler
Sevdâya tutulmuş, yüreğim tekler
Kasavet çektikçe, zûl oldu gönlüm! ..

Paha biçilemez; ömre değersin
Dudağını büküp, başın eğersin
Sana benim kadar, kim değer versin?
Yandı kalp gözlerim, mil oldu gönlüm! ..

Gençlik çağı geçer; nihavent fasıl
Ömür kısa; ukba sonsuz, bî-hasıl
Geçer son demlerim, neylerim nasıl
Dönüşü olmayan, yol oldu gönlüm! ..

Gülümse kadere; pak tut sineni
Temizle kalbini, Mevla’nın emri
Ne olsa da buzlar, tutar zemheri
Serdim seccademi, çul oldu gönlüm! ..

Sevgi doldur kalbe, olma bedniyet.
Tadına doyulmaz, pâk masumiyet.
Tevekkül eyle sev, ol halis niyet.
Umman-ı aşkıyla, dol oldu günlüm! ..

Yâr diye gül açtım, yürek dağladım
Karanlık gecemi, güne bağladım
Bülbül dalda ben bahçede ağladım
Ateş-i sevdânla, tül oldu gönlüm! ..

Hiç mi sevmiyorsun yok mu davetin
Hülyalı sevgimde yâr darâvetin
Unuttun gittin bak, yok sadâkatin
Rüzgar olup esen, tul oldu gönlüm! ..

Ben atına binen; bencillik eder
Ben ben diye diye, düşüyor keder
Benlik duyan canlar, oluyor heder
Toprak oldu beden, kil oldu gönlüm! ..

Ahû gözlü ceylân, kirpiği oktur
Açar çiçek çiçek, seveni çoktur
Munis güzel huylu düşmanı yoktur
Şimdi yaban elde, yel oldu gönlüm! ..

Canlar imtihanda târik-i dünya
Tebdili mekanda ümid kumpanya
Mâvera yolunda saadet hülya
Arzuyla Mevlâ’ya kul oldu gönlüm!..

Yüce dağ başında açıyor çiçek
Düşlerim sonunda oluyor gerçek
Pınardan bir tas su doldur ver içek
Bir çift kuğu yüzen, göl oldu gönlüm! ..


Tarih: 25.02.2008
Fatimâ Hümeyrâ Kavak


Şuur: Anlayış, idrak. Vicdan. Hiss-i zâhirle duymak. Nefsin mânâya ilk vusul mertebeleridir. Kendi varlığından haberi olma. Bir şeyi hoşça tanıma. İnceliklerini iyice idrak etme.
Vera’:Takvânın ileri derecesi. Bilmediği ve şüphe ettiğini öğrenip iyiye ve doğruya göre hareket edip bütün günahlardan çekinme hâleti.
Pişan:En ön, en ileri.
Daravet: Adet, alışıklık, alışkanlık.
Tul: Ömür ve hayat. Uzamak. Zaman çokluğu bolluk.
Bî-hasıl:Ebedî, sonsuz, nihayetsiz, bâki
Târik-i dünya: Hevâ ve hevesi terkeden. Dünyanın fâni olan cihetini terkedip Allah rızası yolunda olan.
Kumpanya: Cemaat, zümre.

Dost yüreklerden dökülen dörtlükler...

TEŞEKKÜRLER*

Kalemi kullanan ele el versem
Korkarım der bana "hadi be!" sersem
Şamarı surata aniden yersem
Bendeki ozanlık çul oldu gönlüm

Bu işi bilenler biliyor vallah
Bu güzel gönülü korusun Allah
"Sus konuşma hadi de şimdi yallah"
Dizdiğim mısralar pul oldu gönlüm

Kalemi kapıp ta şair olanda
Şiir deryasında yaya kalanda
"Çöl oldu gönlüm’ü" örnek alanda
Fahrettin Kavak’ta yel oldu gönlüm.........Fahrettin DÖNMEZ

Ayağım hissemez gönül kavrulur
Yolum mu kayboldu kum mu savrulur
Gölgeden hayale adres sorulur
Mektubun zarfında pul oldu gönül............Ahmet Yazıcıoğlu

Sana amâdedir gönül sarayım
Himmet eyle huzuruna varayım
Aşkın ateşiyle yanar yüreğim
Habib-i Rahman’a Kul oldu gönlüm.........Seyfeddin Karahocagil

Can’ımla görüşüp hasret giderdik
Dostluk bahçesinden ak güller derdik
Anı olsun diye hediye verdik
Sevgi köprüsüne yol oldu gönlüm.............Derya Sezer

Mevlâm diler ise olmaz oluyor
Diyâr- ı gurbette can’ı buluyor
Kızımla buluştum yüzüm gülüyor :)
Gül sîmânı görünce gül oldu gönlüm.........Derya Sezer