Bazen insanlar çok yakınında, onları çok seven ve değer veren insanları farkedemezler. Gözleri hep yukardadır ya da uzaklarda...Bir gün dönüp geriye baktıklarında belki birşeylerin farkında olurlar. Ne yazık ki çok geçtir...

O hep ağlar gökyüzüne ben ise yanındayım
Yağmur yağıyor şimdi yeryüzüne
Üşüyor ellerim yüreğim titriyor şakırdayan damlalara
Görür mü acaba gökkuşağında parıldayan yüzünü,ben görüyorum
Ama biliyorum
O hep ağlar gökyüzüne ben ise yanındayım.

Bulutlara yalvardım kararsın diye gökyüzü
Çarpışsınlar birbirine titresin pencereler gürültüden
Yorganını başına alsın ve dua etsin" bitsin bu fırtına"
Bilebilir mi bulutlar ağlıyor yakarışıma
Ama biliyorum
O hep ağlar gökyüzüne ben ise yanındayım.

Ah şu dağlar siper olsa güneşe
Doğmasa bir daha aydınlanmasa semalar
Batmaya durunca güneş ardında tepelerin
Görmese renklerin bulutlarla cümbüşünü
Ama biliyorum
O hep ağlar gökyüzüne ben ise yanındayım.

Gelmesin kış yağmasın bembeyaz gelincikler üstümüze
Belki imrenir bakışları kar tanelerinin güzelliğine
Cezbeder onu belki bu muhteşem beyazlık
Ah bi anlayabilse gelincikler bizim için döner durur havada
Ama biliyorum
O hep ağlar gökyüzüne ben ise yanındayım.

Şimdi geceler yıldızlarla dolsun
En parıltılı ayışığı süzülsün penceresinden odasına
Yağmurların en bereketlisi yağsın saçlarına açsın ellerini sevinçten
Dilerim öyle olur fakat onlar hep uzaktaydılar
Ama şimdi çok daha iyi biliyorum
O hep ağlar gökyüzüne, ben onlardan da uzaktayım.